Demokratiet finnes ikke

[BmOnline]

– Vi lever ikkje i noko demokrati

http://grunnlovens-vektere.com/html/demok.html
Vi lever bak en fasade som Regjeringen/politikerne har skapt for å skjule et demokrati som ikke fins.
Av Christine Rousseau, 08.12.06

Men det er ikke bare i Norge at det ikke eksisterer, Portugal er ikke noe unntak!

– Etter at du vann Nobelprisen i 1998, har du merka trykket frå ei særleg ansvarskjensle?
– Sjølvsagt, ettersom eg var den første portugisisk-språklege forfattaren som har fått denne prisen. Det forplikta meg til å kome på høgd med hundre års portugisisk litteratur og å gjere meg tilgjengeleg for alle. Eg fór allstad der eg vart invitert, til Brasil, Mosambik, og sjølvsagt til Portugal.* Jamvel om det var slitsamt, gjorde det meg lukkeleg. Eg hadde gjort mi plikt som forfattar og samfunnsborgar. Elles har ikkje prisen endra noko som helst; eg er den same som før. Det hender forresten at eg overraskar meg sjølv med å utbryte: «Du har Nobelprisen!»

– Du nyttar stadig fabelen eller allegorien. Likevel verkar det som du frå og med En beretning om blindhet er meir oppteken av røynda enn tidlegare.
– Etter Jesusevangeliet kjende eg det som ein sirkel var slutta, utan at det var heilt medvite. Eg opererte med eit bilete den gongen som eg kalla «statuen og steinen». Statuen var yta, steinen substansen. Med En beretning om blindhet og dei romanane som følgde, gjekk eg til det indre av statuen, der steinen ikkje veit at han er ein statue. I grunnen går verksemda mi ut på å freiste trengje stadig lenger inn i det som er spørsmålet mitt: «Kva er livet, eigentleg?»

– En beretning om klarsyn kan lesast som eit framhald av En beretning om blindhet. Var det planlagt?
– Absolutt ikkje. Då eg gav ut En beretning om klarsyn, hadde eg ingen tankar om at det var mogeleg eller naudsynt å knyte denne boka til En beretning om blindhet. Seinare gjekk det opp for meg at det ikkje var til å kome utanom. Den uvanlege situasjonen med blindskap som rådde i byen eg fann på, lidingane til menneska der, kunne bøtast med medvit. Med denne metaforen forklarar eg at blikket berre grip yta på ting. Difor er det naudsynt å stogge opp litt, setje seg ned, teie stilt, reflektere, og ikkje berre over følgjene av blindskapen som rår i dag, men over årsakene til han.

– Vil du seie at En beretning om klarsyn er den mest politiske og den mest samfunnskritiske boka di?
– Det er alltid eit politisk føremål i romanane mine. Men det er sant at denne er den mest direkte politiske av di han handlar om å røyste blankt. Slik sett er denne romanen den mest samfunnsomveltande. I Portugal er det skrive mange illsinte artiklar, fulle av intoleranse. Dei har skulda meg for å øydeleggje demokratiet. Eg les ut av det at å røyste blankt verkar skremmande. På ein presentasjon av boka kom eit utbrot frå den tidlegare presidenten i Portugal, Mario Soares:
«Skjønar du ikkje at berre 15 prosent blanke røyster tyder samanbrot for demokratiet?»
– Det verkelege samanbrotet ville kome med 50 prosent blanke, for i den blanke røysta ligg det ein bodskap, ei viljeshandling frå den som røystar. Forresten propaganderer eg ikkje for den blanke røysta. Gjennom borgarane i boka mi seier eg heilt enkelt: «Det de legg fram for oss, er ikkje nok, de lyt finne på noko anna. Og lat oss alle vere gilde og frelse demokratiet!» Eg veit det kan verke paradoksalt at det er ein kommunist som seier dette. Det hender eg framleis får høyre at ein kommunist vil – og alltid kjem til å vilje – øydeleggje demokratiet. Men det er ikkje tilfellet, tvert om.

– Kva meiner du om desse reaksjonane?
– Vi lever i ei tid då alt kan diskuterast. Men underleg nok er det éi sak som aldri vert diskutert, det er demokratiet. Det er trass i alt merkeleg at ein aldri stoggar opp og spør seg om kva demokratiet er, kva det tener til, kven det tener. Det er som med jomfru Maria, ein vågar ikkje røre ved henne. Ein har ei kjensle av at det er eit gjeve faktum. Men ein burde opne ein grunnleggjande, internasjonal debatt om demokratiet. Gjennom ein slik diskusjon ville vi nok finne at vi ikkje lever i eit demokrati, at det berre er ein fasade.

– Av kva grunnar?
– Sjølvsagt kunne ein slå attende mot meg at som borgar med rett til å røyste kan ein skifte ut ei regjering eller ein president, men det stoggar der. Vi kan ikkje gjere noko meir, for den verkelege makta i dag, det er den økonomiske og finansielle makta, gjennom institusjonar som Det internasjonale pengefondet og WTO, Den internasjonale handelsorganisasjonen. Dei er ikkje demokratiske. Vi lever i eit plutokrati, eit rikmannsvelde. Den gamle utsegna «demokratiet, det er folket som vert styrt av og for folket», har vorte til «det er dei rike som vert styrde av og for dei rike».

– I Beleiringen av Lisboa seier ein av personane dine: «Signa vere dei som seier nei, for dei burde arve jorda. (...) Jorda høyrer dei til som får eit ‘nei’ til å tene eit ‘ja’.» Er det dette du siktar til her?
– «Nei» er for meg det viktigaste ordet. Forresten er kvar revolusjon eit «nei». Men problemet med menneskenaturen er at smått om senn vert dette «nei» til eit «ja». Det kjem alltid ei tid då ånda frå revolusjonen, reinleiken som han ber i seg, endrar karakter. Etter tjue til tretti år er røynda ei heilt anna. Og likevel held ein fram med å tale om ein revolusjon som ikkje lenger finst. Det er som med fridomen: Kor mange brotsverk er ikkje gjort i hans namn...

– EU-skeptikar som du er, var du vel nøgd med at Frankrike sa nei til EU-grunnlova?
– Eg veit ikkje kva for eit Frankrike som røysta slik, men eg lika godt at røystinga fekk så mange til å kveppe. Frå ein kulturell synsstad har Frankrike alltid vore viktig for meg, sjølv om eg nok tykkjer at landet har mist rolla si som kulturelt fyrtårn. Om de lukkast i å vinne denne rolla attende, ville det vere strålande for Europa og for verda.

– I En beretning om klarsyn fordømer du at visse land gjer bruk av terrorisme og frykt...
– Denne instrumentaliseringa har alltid vore der. 11. september gjorde ho berre tydelegare. I eit legitimt forsvar mot islamsk terrorisme og dei metodane ein nyttar, vil det også vere statsterrorisme. Det veit USA like godt som vi. Problemet er at det verkar normalt. Det er ikkje noko overraskande i det: Kvar gong ei regjering set i verk unntakstiltak mot terrorisme, svarar ho i røynda med ei anna form for terrorisme.

– Med denne boka er du trufast mot mottoet ditt: «Di eldre ein er, di friare er ein, di friare ein er, di meir radikal er ein»...
– Alderdomen er ikkje eit vilkår for fridom, tvert imot. Likevel har eg i mitt tilfelle funne ut at alderen har gjeve meg auka fridom, fleire fridomar. Det har gjort meg meir radikal, slik denne boka syner. Eg har forresten utstyrt ho med epigrafen: «Lat oss hyle, seier hunden.» Denne hunden, det er de, det er eg, det er vi alle. Inntil no har vi tala, vi har uttrykt oss om mykje og mangt utan verkeleg å verte høyrde. Difor er det naudsynt å heve røysta. Ja, eg trur tida er komen for å hyle.

Einerett Le Monde/Dag og Tid
Omsett av Lasse H. Takle


http://www.dagogtid.no/nyhet.cfm?nyhetid=948

Terje Tvedt:

http://dagogtid.no/ordskifte/makta-og-d ... fe4766fcbe

[Løpone]

Ett hot hos søta bror, eller bare ett tack for sist? jusst det...

Hotet mot våra politiker ett hot mit demokratin

Att fler än var tredje riksdagsledamot har utsatts för hot, våld eller trakasserier är tveklöst ett hot mot demokratin.
Vad har då den ansvarige ministern att säga om dessa förskräckliga siffror?
Birgitta Ohlsson gör det politiker alltid gör då de inte har något att säga: mumlar om nya kartläggningar hit och uppföljande utredningar dit.
Att regeringen förra året gav Brottsförebyggande rådet i uppdrag att börja kartlägga hot och våld mot politiker var utmärkt.
Man behöver inte påminna att Sverige har en mordstatistik beträffande ledande politiker som är kompatibel med Israels för att begripa att det finns all anledning att bilda sig en uppfattning om de folkvaldas utsatthet.
Den första rapporten, som presenterades för demokratiminister Birgitta Ohlsson i går, är ingen munter läsning.
En fjärdedel av de politiker som innehar ordförandeposter utsattes förra året för brott som de sätter i samband med sina uppdrag.
Bland riksdagsledamöter var siffran ännu högre, en dryg tredjedel.
Att sverigedemokraterna är mest utsatta (det är ett parti som onekligen väcker känslor) är lika lite överraskande som att centerpartisterna är de minst hatade (att de över huvud taget lyckas uppröra någon är gåtfullt).
De som syns mycket i medier och de som har utländsk bakgrund drabbas också mer.
Men ingen politiker ska, oavsett ideologisk tillhörighet, grad av kändisskap eller etnicitet, behöva känna sig otrygga för att de hyser de åsikter de är framröstade för att uttrycka.
Förövaren är ofta en ensam man med rättshaveristiska tendenser: i bästa fall vill de visa missnöje, i sämsta och fall hoppas de kunna tysta.
I undersökningen berättar folkvalda om överfallsalarm, hotfulla mejl, aggressiva människor på gatan.
Var tionde intervjuad undviker att driva frågor som de vet är kontroversiella för att slippa hatet.
Det är en oacceptabel situation: en miljö där politiker håller sig undan vissa ämnen är en miljö som, även om det låter högtravande, utgör ett demokratiskt hot.
Min åsikt är inte originell, den delas till exempel av demokratiminister Birgitta Ohlsson.
Hon deklarerade i går att BRÅ kommer få pengar för att göra en liknande utredning nästa år och hade i övrigt inte mycket mer att säga än att hoten riskerar att skapa självcensur.
Inga tankar om varför endast var femte politiker polisanmäler brotten de utsätts för eller varför så många som 60 procent av dem jnte vet vem de ska diskutera säkerhetsfrågor med.
Inte heller någon idé om hur vi ska bemöta den eskalerande hatkulturen på nätet som vulgariserar och förråar samhället.
Om ingenting görs så kommer till slut endast de allra hårdaste och tuffaste söka sig till politiken.
Låter det som ett samhälle vi vill ha?
http://bloggar.aftonbladet.se/brottochstraff/

Kommentar:
Her ser dere politikeradelen hos søta bror, det samme elendet som i Norge, i Danmark og i Finland. Elendet er satt i system i hele Europa. Tegnene er THE NEW WORLD ORDER. Politikeradelen sitter bak gardinene og ler av oss.
La dere ikke lure, ta saken i egne hender for å få slutt på mordene, elendet og det kommede mørket fra den samme adelen, som påstod å arbeide for folket. De lyver. Hotet er politikerne, ingen andre- men vil de innrømme det?

"Inga tankar om varför endast var femte politiker polisanmäler brotten de utsätts för eller varför så många som 60 procent av dem jnte vet vem de ska diskutera säkerhetsfrågor med."
Her ser dere et forsøk på å vise til at de arbeider for et demokrati, et demokrati som fins inni deres hoder. De har selv skylden for all hot mot seg selv. Fordi de har forbrudt seg imot landets lov (lagen.) Dette gjelder samtlige land.

[Jørgen Høgetveit]

- Jeg har vanskelig for å se forslaget om å endre Grunnloven på noen annen måte enn som et av flere ledd i å føre Norge inn i EU, sier Jørgen Høgetveit. 10. januar skal Stortinget stemme over et forslag om å endre Grunnloven slik at det er nok med 2/3 flertall i Stortinget for å endre Grunnloven – og ikke dagens krav om 3/4 flertall.

- Mer og mer tyder på at det er sterke krefter i og utenfor Stortinget som ikke respekterer Grunnlovens forbud og at folket har sagt nei flere ganger til å tre inn i Den Europeiske Union. Galluptallene viser et stort flertall for Nei til EU. Vår Grunnlov forbyr det klart og entydig, men heller ikke det synes å være noe hinder for disse kreftene. Man får i tillegg en sterk følelse av at man driver en bevisst nedbyggingspolitikk av vår beredskap - så vi i en eller annen gitt krise nærmest skremmes inn i fellesskapet. Hele denne komplekse holdningen springer ut av at den kristne tenkningen om nasjonalstaten som Grunnloven bygger på - er forlatt, sier Høgetveit.

Høgetveit advarer også mot EØS-avtalen.
- Man skal heller ikke glemme at EØS-avtalen benyttes flittig til å bygge ned nasjonalstaten for at vi skal nærme oss et slags «point of no return». Som en høytstående byråkrat sa til meg en gang: EU er så sterk at ingen våger å angripe det og de har mat nok. Dermed skulle vi tydeligvis ikke trenge verken forsvar eller landbruk. Utviklingen går jo den veien!
– Det var da jeg begynte å ane dette - at jeg begynte å skrive om det og deretter opprettet http://www.Kommentar-Avisa.no med hovedhensikten: «Gud er gud for begge regimenter. Norge tilbake til evangelisk luthersk Grunnlovs-grunn». Dette er nødvendig å ha i mente når en skal drøfte Grunnloven - det fantastiske frihetsbrevet - som konstituerer vår nasjonalstat og Stortinget - som sistnevnte nå synes å heve seg over og vil lure oss bort i fra, sier Høgetveit.

- Grunnlovens § 1 er krystallklar på hva Norge er: «Kongeriket Norge er et frit, uafhængigt og udeleligt Rige. Dets Regjeringsform er indskrænket og arvelig-monarkisk.» Det tilligger ikke Stortinget å endre Grunnlovens ånd utover de «modifikasjoner» som Grunnlovens § 112 (110) tillater. «Modificationer i enkelte Bestemmelser, der ikke forandre denne Constitutions Aand, og bør 2/3 af Storthinget være enig i saadan Forandring.» Det kan de - men ikke mer, sier Høgetveit og fortsetter:
- Det er Grunnloven som konstituerer folkeforsamlingen. Det er Retten for oss alle, heller ikke de folkevalgte kan tukle med den den korte tid de har fått delegert makten fra folket. Makten utgår fra folket i frie valg i et folkestyre (folkesuverenitetsprinsippet) - og den delegerte makten gir ikke stortingsfolkene noen som helst rett til å ta makten og Grunnlovsretten fra de som har valgt dem. Det er det samme om de lurer seg fram med 2/3 eller flertall, sier Høgetveit.

Høgetveit forteller at bak de gjentatte forsøk på å forandre Grunnloven merker en ideologier og en ånd som ikke er i tråd med den «evangelisk lutherske» frihetsånd som skapte vårt Norge - men ånden fra det katolske og feudale Europa blandet med sosialisme - som går mer og mer i undertrykkende og totalitær retning.

- Man bør merke seg Olav Valen Sendstads sterke advarsler i det fabelaktige heftet «Moskva Rom. 14 epistler om verdenspolitikken og det 20de århundres motrevolusjon». Denne sprenglærde mannens advarsler mot de store grunnkrefter i Europa var: «Hold ditt hjerte, din sjel og ånd, langt, langt borte fra alle Moskvas og Roms veier. Inngå ingen allianse med dem i tanke, ord eller gjerning. Forbli fast i Guds ord og troen på den Herre som kom første gang i kjød og kommer igjen annen gang i herlighet. Han er jordens og folkenes konge, kongenes konge og herrernes, tyrannenes og forfølgernes dommer; herrers Herre - Kongers konge», sier Høgetveit og fortsetter:
- Ikke glem at det var denne mannen som laget førsteutkastet til «På kirkens grunn» i 1942 mot nazimakten. Grunnlovens § 3 sier at makten skal ligge i Norge og på Grunnlovens grunn: «Den udøvende Magt er hos Kongen, hvis Tittel er Vi N. N. af Guds Naade og efter Rigets Constitution Norges Konge.» Man har ingen Grunnlovsrett til å føre styringsmakten ut av landet til fremmede makter.

Forslaget 10. januar
Forslaget som settes frem 10. januar betyr at Grunnloven kan endres med 13 færre stemmer enn i dag.

- Det er etter hvert få partier - om noen - som har en skikkelig forståelse av Grunnlovens ånd og tenking. At sosialistene tenker og handler slik, det visste vi. De har ingen sans for kristenretten og nasjonalstaten. Der gjelder «Internationalen». Men at også høyrekreftene, avskåret fra tidligere verdikonservatisme - går samme veien i sin ekstremliberalisme - det overrasker, sier Høgetveit.

- I paragraf 112 i Grunnloven vises det til begrepet «kunngjøring i trykken». Noen mener at den foreslåtte endringen av Grunnloven ikke er lovlig fordi den er for lite opplyst i det norsk folk. Hva mener du?
- En utvidet Grunnlovens § 112 sier « ... En saaledes vedtagen Grundlovsbestemmelse underskrives af Storthingets Præsident og Sekretær og sendes Kongen til Kundgjørelse ved Trykken som gjældende Bestemmelse i Kongeriget Norges Grundlov». Jeg er ikke sikker på om denne paragraf gir hjemmel for å kreve offentliggjøring før vedtak, men det må være klinkende klart at det vil være høyst udemokratisk og viser liten respekt for folket og Grunnloven - om man prøver å snike gjennom en grunnleggende endring bak ryggen på folket, sier Høgetveit.

- Det argumenteres også med at Norge ikke kan gå inn i en union - det vil si EU - fordi dette er i strid med paragraf 112 i Grunnloven og paragraf 83 i straffeloven. Hvordan ser du på dette?
- Ja, det strider mot Grunnlovens ånd og er ingen «modifikasjon», men en revolusjon. Og straffelovens § 83 er ikke å spøke med for dem som leker seg med slike tanker som man nå gjør. Man kan ane at det er slike tanker som ligger bak når man endret Riksrettsbestemmelsene i Grunnloven i fjor. Man ville sikre seg mot nettopp § 83 og et kraftig oppgjør i Riksretten om nye krefter skulle komme til makten i Norge - krefter som tar Grunnloven på alvor. Situasjonen kan snu seg fort ved eventuelt kriser - som en så det i England før siste verdenskrig, sier Høgetveit.

- Siden man ikke har annen verdslig makt enn å bruke alle slags media til å påvirke folket og Stortinget - så bør man bruke dette flittig og minne oss alle om hvilket uvurderlig frihetsbrev Norge har i Grunnloven, og at vi ikke har noe innenfor det katolskledede system å gjøre. Et system som klart peker mot et antikristelig rike. Grunnloven kalles jo også Restaurasjonen fordi det var en restaurering av vår gamle kristenrett helt tilbake til Hellig Olavs lov rundt år 1000. Det som nå skjer på flere og flere områder er en uhyggelig kutting av vårt lovverks tusenårige kristne røtter - ofte med støtte også fra de som skulle være «Sannhetens støtte og grunnvoll» som Bibelen sier det, sier Høgetveit og fortsetter:
- Som kristenfolk må vi bruke bønnemakten og trygle Gud om å vise oss barmhjertighet tross alle våre store og lovfestede folkesynder. Den egentlig årsaken til at det går så galt med friheten vår, er at SANNHETEN fra «evangelisk luthersk» tro som satte oss fri - er i ferd med å gå under både i kirke og samfunn og bringe oss inn i nye slavekår. Det synes å være på høy tid å ta fram verset som står på fremsiden av Henrik Wergelands bok om Grunnloven: «Hør meg despot, jeg være vil din pestilents så lenge jeg er til. For Norges lov i dølens hånd skal briste dine slavers bånd», avslutter Jørgen Høgetveit.

[BmOnline]

Rødt skaper ufrie mennesker

ALNA, OSLO (VG) Kommunismen som partiet Rødt bygger på, har aldri skapt annet enn sultkatastrofer. Kapitalismen har løftet hundrevis av millioner mennesker ut av sult.

https://www.vg.no/nyheter/meninger/i/vQ ... ent=opErEW

Kommentar bmo:

Tenk det dere- kaste seg etter Moxnes sin røde klut som en stut? Hva tror dere det er VG forsøker å bevirke til med dette?
Tror dere virkelig på lureriet om at rødt og SV, eller Rødt og H utgjør noen forskjell i Kartellet på stortinget?

Nei, det finnes ingen forskjell- og nå ser dere hvordan pressen i Norge er med på å sy puter under akkurat dette bildet, at FOLKET kan velge mellom pest og gullruten. Eller rikdom eller fattigdom. Noe slikt finnes ikke inne på Kartellet på stortinget.

Vil dere vite hva dem alle sammen EGENTLIG står for? Jo, ALLE står for UFRIE mennesker, intet mindre!

Jo, det er EVIG FATTIGDOM som er fasit svaret på HELE venstre- høyreaksen inne på stortinget. Bare Juks og bedrag mot folket, eller Stemmekveget som politikerne kaller dem som stemmer på eventyr hvert 4 år og ved alle kommunevalg, bare tull og tøys hele Valget er rigget og avgjort på forhånd- slik det alltid har vært i Norge siden statskuppet den 10. Januar 1940. Til og med 3/4 flertall vil de endre på slik at det skal bli lettere å jukse. For er det noe de kan, så er det å jukse, og jeg tenker ikke på den juksa vi bruker på havet etter torsken.

viewtopic.php?f=114&t=3245